چند سالی است که حضور بازیگران تئاتر در سینما و تلویزیون نه تنها به اعتبار بازیگری کمک کرده که حساسیت و وسواس هنر بازیگری را در سینما و تلویزیون چند برابر کرده است. این مسئله اتفاقی است که از چند بُعد دارای اهمیت است و می‌توان در گزارشی با کارشناسان حوزه بازیگری و تهیه‌کنندگان سینما […]

چند سالی است که حضور بازیگران تئاتر در سینما و تلویزیون نه تنها به اعتبار بازیگری کمک کرده که حساسیت و وسواس هنر بازیگری را در سینما و تلویزیون چند برابر کرده است. این مسئله اتفاقی است که از چند بُعد دارای اهمیت است و می‌توان در گزارشی با کارشناسان حوزه بازیگری و تهیه‌کنندگان سینما و تلویزیون آن را بررسی کرد.

قبل از اینکه حضور بازیگران کاربلد و استخوان خرد کرده تئاتر را در سینما و تلویزیون بررسی کنیم باید به این مسئله اشاره داشته باشیم که حضور اهالی تئاتر در مدیوم تصویر، هزینه‌ای به مراتب کمتر از ستاره‌های تکراری دارد. در وضعیت اقتصادی فعلی که بخش عمده‌ای از هزینه‌ها معطوف به قراردادهای بازیگران می‌شود هنرمندان خاک صحنه خورده تئاتر با اعداد و ارقامی منطقی‌تر و گاهی حتی پائین‌تر از حق و حقوق‌شان جلوی دوربین می‌روند و درخششی در حد سیمرغ از خود به جای می‌گذارند.

اگر تاریخچه جشنواره را در سال‌های اخیر ورق بزنیم خواهیم دید تئاتری‌ها یک دستی سیمرغ‌ها را به خانه بردند و در بسیاری از لحظات حق‌شان به دلیل قرار گرفتن در شرایط مساوی با ستاره‌های سینما خورده شده است و در سکوت به خانه رفته‌اند.

بسیاری از تهیه کنندگان و کارگردانان سینما و تلویزیون معتقد هستند اهالی تئاتر بسیار منظم و با اخلاق حرفه‌ای سر صحنه حاضر می‌شوند و عملا کار با این دست از بازیگران کمک می‌کند تا گروه تولید در شرایط مطلوبی کار فیلمبرداری یا تصویربرداری را پیش ببرند که این مسئله به لحاظ تولید می‌تواند در وضعیت اقتصادی پروژه موثر واقع شود.

در یکی، دو سال اخیر که بسیاری از تولیدات سینما و تلویزیون به دلیل شرایط اقتصادی با وضعیت نامتعادلی تولید شدند، حضور بازیگران کاربلد تئاتر در عرصه سینما و تلویزیون باعث شده چرخ سینما بهتر از قبل بچرخد و حتی انگیزه‌ای باشند برای بازیگرانی که سال‌ها تنها به دلیل شهرت‌شان هرچه ناز داشته‌اند بر سر سینما ریخته‌اند.

در گفت و گو با بسیاری از سرمایه گذاران، تهیه کنندگان و کارگردانان سینما و تلویزیون و حتی شبکه نمایش خانگی به نکته جالبی رسیدیم و آن اینکه اگرچه بازیگران و ستاره های تئاتر با مبالغی معقول وارد سینما می‌شوند اما به سرعت تحت تاثیر جو موجود قرار گرفته و آنها هم به سرعت درخواست های نجومی دارند. نکته‌ای که اینجا قابل بررسی است این است که چشمه تئاتر کماکان می جوشد و می شود هر سال خیل وسیعی از بازیگران زحمت کشیده و تشنه نقش های خاص را به کار دعوت کرد تا ضمن متنوع نگاه داشتن بازیگری در سینما و تلویزیون با این حربه انگیزه بازیگری را نیز در دنیای تصویر بالا برد.

نوید محمدزاده و فیلم «عصبانی نیستم»، هوتن شکیبا و سریال «لیسانسه ها» و فیلم «شبی که ماه کامل شد» را شما به عزت‌الله انتظامی و علی نصیریان و فیلم «گاو» بچسبانید تا در این میان شاهد حضور ستاره هایی باشید که ناجی سینما بودند و از دنیای «صحنه» آمدند.

عصبانی نیستم

شبی که ماه کامل شد