شادمهر راستین نویسنده سینما و تلویزیون در گفت و گو با خبرنگار برنا دلیل پایان بندی ضعیف سریال ها را تصمیم و سلیقه مدیران تلویزیون دانست و گفت: یک قانون نانوشته در تلویزیون ایران وجود دارد که به آن قسط آخر می گویند. تهیه کنندگان معمولا کار را کُند پیش می برند تا ببینند تلویزیون قسط آخر را به آنها پرداخت می کند یا خیر؟ در صورت پرداخت می توانند بدون کمبود بودجه سریال را تمام کنند. اما اگر قسط آخر پرداخت نشود به طبع با وجود کمبود بودجه تهیه کننده کار را سر هم می کند.

نویسنده سریال «خانه سبز» در ادامه بیان داشت: تلویزیون با توجه به اینکه سریال بازخورد خوبی گرفته است یا نه قسط آخر را پرداخت می کند. اگر مدیران تلویزیون از سریال خوششان نیاید و بدانند مورد توجه مخاطبان قرار نگرفته قاعدتا مبلغی پرداخت نمی کنند و در نهایت سریال سرسری تمام می شود. اعتراض مخاطبان هم معمولا به جایی نمی رسد و در نتیجه این داستان تکرار می شود.

این نویسنده با بیان اینکه مسائل اقتصادی تنها عامل موثر در ساخت یک اثر است، گفت: در تولید یک سریال و فیلم کاملا مناسبات اقتصادی حاکم است، نه سرگرم کردن مردم و… اگر تلویزیون پول بدهد مردم پایان خوبی را تماشا می کنند، اگر پول ندهد مردم هم فاینال خوبی نخواهند داشت. در گذشته که مدیران پول داشتند با اعتماد به نفس دستور می دادند و آخر قصه را تعیین می کردند اما الان که دستشان خالی است فقط به مسائل مالی فکر می کنند. این را می توان در وجود اسپانسرهای متفاوتی که الان از تلویزیون می بینیم، مشاهده کرد.

وی ادامه داد: در واقع اگر سریالی سوددهی داشته باشد برای آن اصطلاحا پول خرج می کنند اما اگر ببینند سریالی نمی گیرد و برایشان هیچ منفعتی ندارد روی آن سرمایه گذاری نمی کنند. به صراحت می توان گفت ما در این صدا و سیما با یک بنگاه اقتصادی طرف هستیم که در صورت عدم تامین منافع، قصه ها محکوم به پایان بندی غیرحرفه ای و سردستی هستند.