به گزارش خبرنما به نقل از ایسنا، تفضیل اظهار کرد وگوی «ایران» با سیدحسن قاضی زاده هاشمی را در ادامه مطالعه می کنید:

سال گذشته به علت آنچه بدعهدی سازمان های بیمه گر خوانده می گردد بعضی از بسته های طرح دگرگونی با تنگنا هایی برای اجرا همراه شده است. حتی منتقدان تان مدعا می کنند این طرح بدون مقدمات من جمله برنامه پزشک خانواده، نظام ارجاع، راهنماهای بالینی و…   سازمان برنامه و بودجه هم برای ادامه طرح دگرگونی شروطی گذاشت، اصلاح نظام پرداخت و برطرف همپوشانی بیمه ها من جمله مورد ها اولویت دار اطلاعیه این سازمان بود اما گویا به طور اولتیماتوم اعلام گردید.  بفرمایید طرح دگرگونی تندرستی در سال جدید بازبینی می گردد یا خیر؟همان طور که شما اشاره کردید، مطالبات انباشته ای از جانب مردم برای دریافت خدمات خوب تر در حوزه بهداشت و معالجه وجود داشت. بفرمایید طرح دگرگونی تندرستی در سال جدید بازبینی می گردد یا خیر؟

موقعی که کار را آغاز کردیم به معنای حقیقی کلمه در حوزه تندرستی، دوا و تخت بیمارستان بحران داشتیم. یادمان نرود این وزارتخانه تقریباً در دو سال آخر دولت دهم بدون وزیر بود که یا ریاست جمهوری وزیر را قبول نداشت یا این که وزیر بعدی هم تا قصد داشت به کار مسلط گردد بخصوص این که دولت دوم دکتر احمدی نژاد بود نمی توانست مشکلات را حل نماید و با بدشانسی مثل تحریم ها رو به رو گردیدند. در نتیجه باید دولت این کار را می کرد. حضور قسمتی از مردم در انتخابات برای برطرف مشکلات بهداشت و معالجه بود. چه ما و چه هر کس دیگری اگر در این وزارتخانه بود بایستی دست به تحولات وسیع ای می زد. دولت قسمتی از این مطالبات انباشته را جواب مثبت داد اما همان طور که اشاره کردید بعضی ها بدعهدی کردند، می توانستند بهترعمل کنند شاید هم مجموعه دولت فکر کردند این کار را باید برای یک سال انجام دهند. در حالی که خدمات تندرستی تداوم دارد و باید در طول زمان این خدمات در اختیار مردم قرار بگیرد. به عقیده من تحولی در کلیات طرح ایجاد نشده ونخواهد گردید تا وقتی که ما هستیم. بخاطر این که این دست کم کاری بود که دولت یا بطور کلی نظام برای تندرستی مردم انجام داد. هنوز می اندیشیم کاستی های بسیاری داریم و تا رسیدن به عدالت در دسترسی مردم به خدمات بهداشتی و درمانی فاصله مان قابل ملاحظه است. کوشش و ماندن مان هم به این دلیل است که به یک حداقلی بتوانیم دست پیدا نماییم.

تحولات در چه بخش هایی زیادتر است و چه بسته هایی ادامه می یابد؟

برای مثال فرض کنید اگر در بیمارستانی انواع تخصص ها مقیم بودند، تخصص ها منحصر به بانوان و زایمان، متخصص بیهوشی و اورژانس محدود می گردد مگر در بیمارستان های مادر که کار محوری دارند. در بیمارستان های دانشگاهی نیازی به تخصص های مقیمی نیست چون دستیارها می باشند. ما ۸ بسته داشتیم که مهمترینش کاهش فرانشیز و پرداخت از جیب مردم بود. این بسته هیچ تحولی پیدا نکرده البته فرانشیز ۶درصد بود و الآن ۱۰ درصد گردید. البته این قانون است و تحولی نخواهد کرد. عدم ارجاع مریض ها به خارج از بیمارستان برای تهیه تست، دوا، امکانات و لباس و امکاناتی که برای مریض احتیاج است، ادامه دارد. در این بسته بالغ بر ۲ هزار میلیارد تومان هزینه می کنیم. مبحث دیگر تفاوت پرداخت نرخ ارز بود که دوا با ارز هزار تومان حساب شده بود و در طول این مدت ملاحظه کردید رعایت شده است و این نرخ را البته برای دوا های ایرانی و مریض ها خاص محافظت خواهیم کرد. اکنون اگر کسی خواست به طور مثال قرص آسپیرین بیگانه استفاده نماید یا داروی ضد درد بیگانه استفاده نماید بالطبع بایستی با ارز آزاد بخرد که قیمتش قابل ملاحظه است. برای ۵ میلیون نفر با نرخ ۵۰۰ تومان شیر خشک می دهیم و بقیه اش را در بازار آزاد یارانه می دهیم مگر این که کسی بخواهد برند و طعم خاصی را تهیه کند قطعاً قیمتش در بازار متمایز می باشد. یا حتی زایمان طبیعی هنوز هم رایگان است. در نتیجه تحولی در قسمتی هایی که مردم دریافت خدمت می کنند ایجاد نشده مگر این که اذن رشد هزینه را ندهیم. در مورد بیمه تندرستی نیز که برای جایگاه ها درمانی سقف گذاشته، تنگنا تازه ای است. پول بیمه تندرستی حداکثر به اندازه مبلغی است که سال گذشته هزینه نموده است. در نتیجه گفته اند بیمه تندرستی توان ندارد همه نوع خدمت عرضه دهد و خدمات غیر ضرور در لیست انتظار باید باشد. به طور مثال تعویض طولانی زانو به تعداد محدود انجام می گردد و بقیه در لیست انتظار می ماند. برای مثال برای عمل های زیبایی، گذاشتن استنت، عمل چشم، تعداد انجام ام آر آی، سی تی اسکن و آنژیوگرافی مثل بقیه کشورها تنگنا هایی گذاشته خواهد گردید. البته این تنگنا ها بتدریج که پرونده تندرستی مردم را الکترونیک می کنیم ایجاد خواهد گردید. به هر حال چه طرح دگرگونی تندرستی بود و چه نمی بود بایستی هزینه ها کنترل می گردید که در مدرن ترین نظام تندرستی هم وجود دارد و قسمتی از کنترل هزینه ها از طریق نظام ارجاع است. بعضی ها که می اندیشند نظام ارجاع یا پزشک خانواده یا پرونده الکترونیک تندرستی ظرف دو یا سه سال انجام می گردد معنی اش این است که هیچ آشنایی با این مباحث ندارند و فقط زباناً اظهار نظر می کنند ولی عملاً به طور علمی آشنایی ندارند. در خوب ترین شرایط حتماً ۱۵ سال دست کم طول می کشد ما ۵ سال زودتر برنامه نظام ارجاع را آغاز کردیم و جلوتر از برنامه هستیم و ان شاءالله که ادامه پیدا نماید. شما در گفت وگو های تان به محدود شدن خدمات بیمه تندرستی اشاره کردید.

بحث بیمه تندرستی حرکت خوبی بود ولی پالایش و گزینش درستی در انتخاب اشخاص بیمه شده رخ نداد و یک مرتبه جامعه هدف آماری بشدت فربه گردید و از آن سو بیمه کسری آورد. ما شاهد افرادی هستیم که ذی سود نبودند اما به طور رایگان بیمه گردیدند. مثل جمعیت بسیاری از مغازه داران و بازاری ها حتی صنف موبایل فروشان که دفترچه رایگان تندرستی گرفتند در حالی که می توانستند حق بیمه بدهند. بخصوص روستاییان هم نگاه کردند چون بیمه تندرستی رایگان است تغییر بیمه دادند و این خیلی از نظر بار مالی پرخطر بود. آیا از قبل این مبحث قابل حدس و پیشگیری نبود؟

نباید این اتفاق می افتاد و بد عمل گردید. وزارت بهداشت متصدی این کار نبود. کسان دیگری بودند. آنان می توانستند هدفمند اشخاص را بیمه کنند. یعنی کسانی را که واقعاً محتاج و نیازمندند رایگان بیمه کنند. در حالی که اگر آنان را بیمه می کردند ۴ میلیون و حداکثر ۵ میلیون زیادتر نبودند. اعتباری که در نظر گرفته شده بود کافی بود ولی این عدد به ۱۱ میلیون نفر بیمه شده رسید. همان طور که شما اشاره کردید آنهایی هم که حق بیمه پرداخت می کردند نگاه کردند چون مجانی است از این بیمه استفاده کردند. الآن چند ماهی است که بیمه تندرستی زیرمجموعه وزارت بهداشت شده و با مشارکت تأمین اجتماعی نزدیک به دو میلیون نفر که همپوشانی بیمه ای داشتند دفترچه های شان حذف شده است. خود این ناخشنودی ایجاد می کند. من جمله تغییراتی که شما اظهار کردید این است. بنا نیست دولت رایگان دفترچه بدهد آن هم دو تا دفترچه بیمه. یک دفترچه کافی است و اینطوری در هزینه هایش صرفه جویی می گردد. در نتیجه قابل حدس بود. یکی از اشکالاتی که در اجرا وجود داشت همین بود که بدون این که اعتباری برای رایگان شدن بیمه تعدادی وجود داشته باشد بیشتر از دو و نیم برابر تعداد بیمه شده ها افزایش پیدا نمود اما هیچ اعتباری برایش تشریح نشد. در نتیجه بیمه هر سال کسری آورد اما در فضای رسانه ای اعلام نمودند که این طرح حساب شده نبود، پول ها را به پزشکان دادند، تعرفه ها را افزایش دادند و. در حالی که همه اینها حساب شده بود ولی در اجرا درست عمل نشد… باید به همان ۴ تا ۵ میلیون نفر برگردیم و بقیه حق بیمه شان را پردا خت کنند.

به باور شما بزرگ ترین ضربه را طرح دگرگونی نظام تندرستی از چه بخش هایی خورد؟

در این قضیه سازمان برنامه و بودجه تقصیر داشت، وزارت رفاه تقصیر داشت و در عین حال وزارت بهداشت هم مقصر بود. بخاطر این که وقتی برنامه ای به این بزرگی اجرا می گردد توان ندارید انتظار داشته باشید۶۵۰ بیمارستان یا نزدیک به ۶۰ دانشگاه همه همانند هم عمل کنند اما ما مدعی هستیم قسمت ما پایین ترین بود. بخاطر این که به ما مأموریتی دادند و برای انجام آن مأموریت اظهار کردند اینقدر پول می دهیم. ما نیز اهتمام کردیم صادقانه در قالب همان اعتبارات هزینه ایجاد کنیم. امروز هم که با یک چنین تورمی رو به رو هستیم پس از گذشت نزدیک به ۶ سال مدعی هستیم اگر همان پول سال ۹۳ را که مدعا می کردند با افزایش نرخ تورم به ما می دادند بسته خدماتی مان پربارتر قابل عرضه بود. مشکل شما به کم بودن اعتبارات مربوط بود یا اختلاف شما با شرکایتان یعنی آقای ربیعی و حتی سازمان برنامه و بودجه؟ سوژه ای که در این چند سال گذشته بسیار پررنگ بود.
باید بگویم چه رخدادی افتاد.

اولاً بیمه ها هر دو بیمه تندرستی و تأمین اجتماعی معیت نکردند و الآن هم هزاران میلیارد به جایگاه ها درمانی بدهکارند. بعد هم سازمان برنامه و بودجه با وجود همه تلاشش نتوانست جریان وجوه را به طور نقد و نه اوراق بموقع برساند. در اجرا هم ۱۰ میلیون نفر بیمه گردیدند بدون این که اعتباری برایش حدس گردد. اینها زیر نظر کجا بودند؟ یک سال در بودجه دیده نشدند. در بودجه سال بعد به چه سبب دیده نشدند؟ در نتیجه تقصیر ما این بود که اعتماد نمودیم و دیگران به عقیده من نه این که عامدانه عمل کردند ولی فکر نمی کردند وضعیت نفت به شرایطی برگردد که به یک چهارم نرخ برسد و فروش نفت دچار مشکل گردد. مثل امروز که فکر نمی گردید برجام چنین سرنوشتی پیدا نماید. نمی توان اظهار کرد که عامدانه بود ولی هر کدام به نسبتی مقصر هستیم. این که قسمت تقصیر هر کدام چقدر است بگذاریم مردم قضاوت کنند. در مورد اختلاف ما با شرکایمان چه کسی بود و هنوز هم است کتمان نمی توان کرد ما فروشنده خدمت هستیم. سازمان تأمین اجتماعی خریدار خدمت است. جنسمان را فروختیم که از جنس ویزیت یا عمل جراحی و دوا و امکانات پزشکی یا خدمات بهداشتی بوده الآن هم پولمان را می خواهیم. آیا تقصیر داریم؟ یک سال است خدمت را دریافت نموده اند و پول را نداده اند. بدهی ها از سال ۹۴ آغاز شده و همچنان هم ادامه دارد. این اواخر این گمانه زنی هم مطرح گردید که وزارت بهداشت از استیضاح آقای ربیعی سود می برد.

مگر دو وزارتخانه چه خدمات متقابلی به هم می دهند که این اختلافات حل نشده باقی ماند؟ البته نمی خواهم به حاشیه ها دامن بزنم اما این مسائل بعضاً مطرح می گردد و افکار عمومی در مورد اش قضاوت می کنند. در این مورد باید بگویم که اختلاف شخصی نیست، لکن اختلاف مبنایی است.

در قانون آمده یک سوم درآمد تأمین اجتماعی بایستی خرج معالجه کارگران گردد. ما مدعی هستیم قصد ندارند این پول واضح گردد. در قانون دو بار پی در پی مجلس تصویب کرده، ریاست جمهوری نوشته اند هنوز هم رخدادی نیفتاده. خیلی در فضای رسانه نا عدالتی گردید، رسانه هایی که مربوط با دوستان بودند در حق ما نا عدالتی کردند. بنا ندارم گفت وگو کنم. خیلی کارها بنا نبود گردد ولی گردید. قبل وزارت فکر نمی کردم که بی اخلاقی در این سطح باشد. من جمله آنان دامن زدن به اختلافات بود. گمانه زنی هایی که در جریان استیضاح آقای ربیعی و پس از ان انجام گردید و هنوز هم ادامه دارد. این هم به مسائلی برمی گردد که در بخش سیاسی کشور شکل گرفته، تعدادی خودشان را مدافع کارگران می دانند بدون این که نماینده حقیقی آنان باشند. در مورد استیضاح وزیر محترم کار آن چیزی که رخ داد در کمال تأسف سقوط اخلاقی بود که همه شاهدش بودند. پس از ان هم نه کسی از من پرسیده که وزیر رفاه چه کسی باشد، نه می دانم چه کسی بناست باشد و نه بر خلاف مدعایی که می گردد سرپرستش چه کسی باشد. چون قسمتی از راهی که می توانستیم با قدرت و اعتماد به نفس بیشتری برای مردم ایران دنبال کنیم و از طریق هم افزایی این اتفاق می افتاد، نیفتاد در عین حال خدا را سپاس می کنم که اقدامات خوب فراوان انجام گردید و جای شکرش باقی ماند. اینها زیادتر قسمت خواهی است که تعدادی فضاسازی می کنند، برای این که به هدفشان برسانند. من هم خسته گردیدم. ما هر کاری که کنیم باید حداکثر در همین نیمه اول سال انجام دهیم به عللی که استعداد ذکرش احتیاج نیست امید دارم رخدادی که در پشتیبانی از وزارت بهداشت در طرح دگرگونی نظام تندرستی افتاد در مورد مبحث حیاتی دوا نیفتد یعنی واقعاً قسمتی از ارز را که بناست اختصاص دهند بهنگام اختصاص دهند و وقفه ای چه در میزانش و چه در تبدیلش ایجاد نشود.

چند وقت پیش در اجلاس رؤسای دانشگاه ها در مورد طوفان تحریم ها از آبان ماه ماه حرف اظهار کردید استراتژی شما برای دوران تحریم ها و بحران چیست؟

ما نگفتیم چقدر به ما ارز دهید، اظهار کردیم هر جقدر سال گذشته این حوزه احتیاج به ارز داشته همان را اختصاص دهند. در عین حال قبول کننده ارز ۴۲۰۰ تومانی هم نبودیم، معتقد بودیم ارز توان دارد از همین بازار ثانویه اختصاص پیدا نماید و مابه التفاوت نرخ را به بیمه ها بدهند که ما دایم دنبال فساد نگردیم که به چه کسی چقدر ارز اختصاص دادند و بعد چقدر دوا وارد کردند و در بازار توزیع کردند یا دست مردم رسید یا خیر. کار ما خیلی دشوارتر از حوزه های مواد غذایی است ما ۵ هزار قلم دوا و ملزومات دوا و ۲۸۰ هزار امکانات و قطعات یدکی احتیاج داریم در نتیجه در عین حال قاچاق هم امکان دارد اتفاق افتد، این امکانات که قسمتی بیگانه اند راحت قابل جابه جایی به مرزها می باشند. البته توان ندارند قاچاق را از من انتظار دارا باشند ولی توقع دارند قاچاق را هم من کنترل کنم، در نتیجه گرچه در طرح دگرگونی تندرستی ما را جلو فرستادند و بعد هم درست پشتیبانی نشدیم لااقل در این بخش مربوط به ارز دوا و امکانات پزشکی میتوان ابزار آرامش مردم را فراهم کنیم، گرچه کار دشوار است چون بخش عمده مواد اولیه و اشکال دارویی از اروپا می آید و قسمتی از امکانات هم امریکایی است یا از شرکت های امریکایی وارد می گردد در نتیجه نقل و جابه جایی پول و جنس راحت نیست. چه استراتژی بخصوص برای تأمین دوا در ماه های آتی دارید؟ به هر حال از همین الآن صدای اعتراض مردم در دسترسی به دوا در فضای سایبری شنیده می گردد.

شرکت های دارویی و تجهیزاتی با کم بودن نقدینگی مواجهند، اینها قابل برنامه ریزی است و فکرهای خیلی خوبی شده.

امید دارم بانک مرکزی و سازمان برنامه بموقع عمل کنند، ما قسمتی از سال را از دست دادیم البته تا الآن نزدیک به یک سوم نیازها را خرید کردیم و وارد کشور گردیدند و کارخانجات تولیدی ما دچار مشکل نخواهند گردید ولی برای ما بقی سال هم اعتقاد دارم باید باور نماییم مشکل جدی است. اگر تعبیرطوفان تحریم ها را در اجلاس رؤسای دانشگاه ها بکار بردم معنایش این است خودم بحران را اعتقاد داشتم و دست روی دست نگذاشتم. کارهایی انجام شده، بیشتر از ۵۰ درصد وقت ما برای برنامه ریزی تأمین دوا در موقع بحران می گذرد ولی لازمه این است دیگران هم به این بخش نگاه شان همانند نگاه ما باشد. من اعتقاد دارم که در کالاهای بنیادی مبحث دوا و امکانات پزشکی خیلی مهمتر از غذاست، دوا مثل هوا می ماند مثل این است که نفس نکشی اما غذا بخوری. برای پدر و مادری که برای دوا، شیرخشک و واکسن بچه شان دچار زحمت بشوند  قابل بخشش نیست. به چه سبب وزارت بهداشت این همه زیر ذره بین است؟ فرض کنید اگر قصوری از سوی پزشکی به وقوع می پیوندد همه وزارت بهداشت را مقصر می دانند یا مادر بارداری در روستای دور افتاده ای می میرد انگشت اتهام به سوی وزارت بهداشت است یا حتی همین بحث قاچاق دوا و انتشار لیست گیرندگان ارز دوا حمله های بسیاری بر علیه وزارت بهداشت گردید.

این همه هیاهو بر علیه وزارتخانه شما برای چیست؟شما باید این را بگویید. این همه هیاهو بر علیه وزارتخانه شما برای چیست؟

در نهایت من هم در همین کشور زندگی می کنم و دوره های متفاوت را در دولت های متفاوت دیده ام و کارم هیچگاه سیاسی نبوده یعنی وظیفه ای نداشتم تا پیش از دوره وزارت، طبابت می کردم. اعتقاد دارم این دوره بیشتر از هر زمانی نه فقط عیب هایی که داریم به عکس کشیده می گردید و در صدر خبر ها می آید لکن آنهایی هم که نداریم به شکلی فضاسازی می گردد. شاید علتش این است دکتر روحانی دو تا کار با اهمیت در کنار کارهایی که انجام دادند داشتند؛ یکی برجام و یکی طرح دگرگونی تندرستی بود. همان فضایی که در مورد برجام بوجود آمد به نحو دیگر در مورد طرح دگرگونی تندرستی نیز بوجود آمد. الآن که خواهید دید پررمق نیستیم سر و صداها کمتر شده است آن روزهایی که در اوج بودیم حمله های خیلی گزنده تر و شدیدتر بود و این مایه تأسف است چون ما به علت مردم و کشور آمدیم، به علت اشخاص نیامدیم. می اندیشم جواب سوال تان را دادم به چه سبب آنقدر زیر ذره بین هستیم.

به چه سبب مردم در شبکه های اجتماعی این همه به کارکرد شما به ویژه در بحث دسترسی به تخت های بیمارستانی و تأمین دوا به شما حمله می کنند؟

این وزارتخانه قبلاً هم بود حتماً هم اشکالاتش اگر زیادتر نبود کمتر از امروز هم نبود، اما به چه سبب آنقدر نورافکن رویش روشن نبود به علت این که یکی از اقدامات با اهمیت دولت فعلی همین است. اگر بخواهیم بگوییم دولت کارآمد نبود آن طرف باید برجام و این طرف طرح دگرگونی را به نوع دیگر معرفی کنید که نه فقط منصفانه و اسلامی نیست لکن انسانی هم نیست چون این حوزه با جان مردم سر و کار دارد. من هیچ انتظاری از دولت ندارم.

برای این که نظام تندرستی کشور لطمه نبیند و طرح دگرگونی از این نقطه اوج خودش سقوط نکند فکر می کنید دولت باید چقدر ارزش به وزارتخانه شما تخصیص دهد؟

اگر دولت به همین تعهداتی که در قالب لایحه بودجه هر سال به مجلس ارسال خواهد کرد عمل کند هیچ انتظار دیگری نداریم. خودمان قسمتی از دولت هستیم، می دانیم دوستان چه مشکلاتی دارند ولی انتظار این است چیزی که پایبندی می کنیم حتماً بتواند بدون هیچ نقصی صورت پذیرد یعنی ما در این حوزه باید بدانیم چقدر پول داریم و توان داریم هزینه نماییم به اندازه همان خرج ایجاد کنیم. این که چقدر پول داریم در لایحه مسلم است، این که مجلس چقدر می دهد جدا از این که یک عده لابی می کنند و بودجه را فراوان می کنند کاری نداریم اما آن که دولت خودش پایبندی می کند با جریان منظمی در اختیار ما قرار دهد. نمی گوییم که بدهی از قبل را یکجا بدهد، به تدریح ظرف یک سال بدهند ما بتوانیم از زیر بار دین هم خارج شویم.شما جزء انگشت شمار وزرایی هستید که از چند سال گذشته صفحه اینستاگرام و کانال تلگرامی دارید، مردم در صفحه اینستاگرام تان از شما نقدهای تندی می کنند، زیر پست های شما نظر می دهند، گاهی به کارکرد شما حمله می کنند و البته گروهی هم از عملکردتان قدردانی می کنند.

شما این انتقادها را پیگیری می کنید؟من در دولت دوازدهم این کار را ادامه ندادم. شما این انتقادها را پیگیری می کنید؟

در طول این مدت پنج یا شش تا مطلب گذاشته ام در حالی که آن موقع هر هفته مطلب می گذاشتم، نگاه کردم سودی ندارد و با این که خیلی دوست دارم و برای خودم خیلی می نویسم ولی دیگر آن فضا نیست و می اندیشم در نهایت حوزه تندرستی عارضه نبیند. من هم مثل بقیه شهروندان نظراتی دارم، مطالبی هم که آن موقع می درج کردم زیادتر جنبه اجتماعی و انتقادی داشت ولی دیگر متوقف کردم در عین حال شما خیلی خوب می دانید فضای سایبری به سادگی مهندسی می گردد. این اشکالات و انتقاداتی که ما به آن طرف آبی ها می کنیم به زشت ترین شکلش بعضی از خود ماها در کمال تأسف عمل می نماییم یعنی پول خودمان هستیم بیمه دیگران. در کامنت هایی هم که گذاشته می گردد خوب تر از من می دانید چه طور بعضی از اوقات از جیب خود ما مهندسی می کنند برای این که حقیقتی را قلب کنند و خلافش را نشان دهند، خیلی رنج آور است و من دیگر ادامه ندادم فکر هم نمی کنم نیازی باشد. ما مشکلات مردم را می دانیم، مشکلات مردم متمایز از آن است که در فضای سایبری است. قسمتی از مشکلات درست است قسمتی هم شاید بتوانم درست مدعا کنم که نا آشنا به مشکلات نیستم چون عزیمت فراوان می روم و مشکلات نقاط محروم و شهرستان ها را می دانم در عین حال وسیع ترین شبکه را ما در کشور داریم یعنی از دل روستا تا مرکز پایتخت بیشتر از ۳۰ هزار مرکز بهداشتی داریم و بیشترین ارتباط را مردم با ما دارند. توان دارم بگویم فضای سایبری را ادامه ندادم و متأسفم که توان ندارم ادامه دهم ولی به سود وزارت بهداشت برای آیندگان می گذاریم.

انتهای پیام