به گزارش خبرنما به نقل از ایسنا، عصر ایران نوشت: این شعری است بی‌زمان که ۱۵۱سال قبل (۱۸۶۹) توسط کاتلین اومارا Kathleen O’Mara سروده شد و سپس در زمان آنفلونزای همه‌گیر سال ۱۹۱۹ اسپانیا با این عکس دوباره منتشر شد.

کاتلین اومارا
ترجمه محسن خاتمی

قرنطینه

“و مردم در خانه‌های خود ماندند:
و کتاب خواندند
و شنیدند
و استراحت کردند
و ورزش کردند
و بازی کردند و به هنر پرداختند
و راه‌های تازه‌ای از بودن را آموختند.

و متوقف شدند و عمیق‌تر گوش دادند
برخی مراقبه کردند، برخی دعا کردند
برخی با سایه‌هایشان ملاقات کردند.

و مردم شروع کردند به تفکراتی متفاوت
و مردم شفا یافتند.
و در غیاب مردمانی که به روش‌های جاهلانه، خطرناک، بی‌معنی
و بی‌رحمانه زندگی می‌کردند
زمین شروع کرد به شفایافتن.

و زمانی که خطر برطرف شد،
مردم خودشان را یافتند.
آنان برای مردگان عزاداری کردند

و انتخاب‌های تازه داشتند
و دیدگاه‌های تازه‌ای را خواب دیدند
و روش‌های تازه‌ای را برای زندگی کردن آفریدند.

و زمین را بطور کامل شفا دادند
درست همانگونه که خودشان شفا یافتند.”

***

شرح عکس: انفلونزای همه‌گیر در اسپانیا، سال ۱۹۱۹

انتهای پیام