به گزارش خبرنما به نقل از ایسنا، طبق گفته معاون بانوان وزارت ورزش و جوانان ۱۳ میلیون و ۲۳۷ هزار و ۳۶ بانوی ورزشکار سازمان یافته در کشور فعالیت می‌کنند. البته این آمار تا پایان سال ۱۳۹۷ است و سالانه تغییر می‌کند. تعداد بانوان علاقه مند به ورزش در بخش همگانی بیشتر است به گونه‌ای که معاون بانوان تعداد بانوان حاضر در این بخش را  ۱۵ میلیون و ۷۴۴ هزار و ۱۶۵ نفر عنوان کرد. با وجود استقال بانوان از ورزش و فعالیت حرفه‌ای، این حوزه با چالش‌هایی از جمله تفاوت فنی، مالی و امکانات با ورزش مردان، عدم پخش تلویزیونی، اسپانسرینگ ضعیف، بدقولی و بدعهدی در پرداخت پاداش‌های قهرمانی و غیره روبه رو هستند. در این راستا معاونت توسعه ورزش بانوان وزارت ورزش و جوانان به عنوان متولی بانوان ورزشکار موظف است تا برای پیشرفت و توسعه این بخش اقدامات لازم را انجام دهد و حامی حق و حقوق بانوان ورزشکار باشد.

مهین فرهادی زاد به عنوان معاون بانوان وزارت ورزش و جوانان در مورد چالش‌ها و مشکلات ورزش بانوان با ایسنا به گفت‌وگو نشست. او در باره موضوعاتی چون سهمیه‌های کسب شده المپیک ۲۰۲۰ توسط بانوان، ورود بانوان به ورزشگاه، چالش فدراسیون و وزارت در رشته‌های رزمی، پخش تلویزیونی ورزش بانوان و سایر مسائل موجود در این حوزه توضیحاتی ارائه داد.

مشروح گفت‌وگوی ایسنا با معاون بانوان وزارت ورزش و جوانان را در زیر می‌خوانید:

خانم فرهادی زاد نظرتان در مورد سهمیه‌هایی که بانوان ایران برای المپیک توکیو کسب کردند چیست؟ آیا رضایت بخش بوده است؟  

سهمیه‌ها تاکنون رضایت بخش بوده و هر تعداد سهمیه‌ای که بانوان در المپیک و پارالمپیک بگیرند باعث خوشحالی ما است. این سهمیه‌ها در شرایط یکسان باید نسبت به دوره قبل روند صعودی داشته باشد اما با توجه به تعداد سهمیه‌هایی که IOC در نظر گرفته است، شرایط سخت‌تر شده است و ورزشکارانمان باید تلاش بیشتری داشته باشند.

 خوشبختانه تعداد سهمیه‌هایی که برای المپیک و پارالمپیک  گرفتیم منطقی است اما تا خرداد سال آینده هم فرصت داریم. در کاراته، تنیس روی میز، قایقرانی و تکواندو هم امیدوار به کسب سهمیه هستیم چون این رشته‌ها زمینه المپیکی شدن را داشتند و دارند. به طور کلی کسب سهمیه المپیک و پارالمپیک و حضور در کاروان ورزشی ایران  برای بانوانمان یک امتیاز محسوب می‌شود.  

به نظر شما بانوان ایران در المپیک ۲۰۲۰ شانس مدال آوری دارند؟

ما به مدال آوری خانم‌های جوانمان امید داریم و تلاش می‌کنیم؛ امثال کیمیا علیزاده و بانوانی که به المپیک و پار المپیک اعزام می شوند کم نیستند. تلاش اصلی به عهده فدراسیون‌ها است و ما هم در خدمتشان هستیم. در حال حاضر فقط در تیراندازی سهمیه المپیک گرفته‌ایم و پیگیر وضعیت اردو و برنامه‌هایشان هستیم.  

بانوان تماشاگر بالاخره در بازی تیم ملی با کامبوج وارد ورزشگاه شدند، وضعیت حضور بانوان در آن بازی چگونه بود؟

 در این زمینه مشکلی وجود نداشت چون همه تدابیر لازم اندیشیده شده بود، زیر ساخت‌ها، امکانات رفاهی و همه موارد لازم فراهم بود و در کل فضا آماده شده بود. علاوه بر این بین ارگان‌ها، نیروی انتظامی و بخش‌های مختلف هماهنگی لازم وجود داشت. فدراسیون فوتبال هم تعداد قابل توجهی از جوانان را تحت عنوان همیاران فوتبال مشخص کرده بود تا به تماشاگران خانم برای نشستن در جایگاه خود کمک کنند. خوشبختانه تعدادی از زنان و دختران جوان ما به ورزشگاه آمدند و مطمئن هستم هیجانات و نشاطی که از بازی به خانواده‌ها تزریق شد چند روزی به آرامش آنها کمک کرده است. تجربه بسیار خوبی بود اما باید توجه داشت که تلاش بر این بود تا با در نظر گرفتن همه شرایط و امکانات خاص شرایط حضور بانوان در مسابقات ملی فراهم شود. مردانی هم که به ورزشگاه آمده بودند فضا و محیط امنی را برای حضور بانوان فراهم کردند.

بخشی از بانوانی که در ورزشگاه حضور داشتند از جمله کارمندان و ورزشکاران فدراسیون‌ها به صورت گزینشی  وارد شدند، این موضوع سهمیه حضور سایر تماشاگران را کم نکرد؟

تمام افرادی که به ورزشگاه آمدند بلیت خریداری کرده بودند اما در همه جای دنیا مرسوم است که افراد برند و شاخص فدراسیون‌های مختلف در صحنه‌های فعالیت‌های بزرگ حضور پیدا می کنند در نتیجه تعداد خیلی کمی از چهره‌ها از این طریق به ورزشگاه آمدند در حالی که  من دوست داشتم ورزشکاران شاخص در بازی ایران با کامبوج در ورزشگاه باشند چون مردم آنها را می‌شناسند، دوستشان دارند و در کنارشان احساس آرامش و امنیت می‌کنند، وقتی ورزشکارانی مثل شهربانو منصوریان و کیمیا علیزاده در این فضا قرار بگیرند مردم ضمن اینکه قهرمانشان را می‌بینند، در کنارشان احساس اطمینان  دارند. جدا از این موارد  واقعا برنامه  منسجم و هماهنگی برای آمدن آنها نداشتیم که البته باید این کار را بکنیم. این موضوع در ورود مردم به ورزشگاه تاثیری نداشت و بااینکه سکوی مشخصی را به ما داده بودند اما قتی تعداد تماشاگران زیاد شد دو سکوی دیگر را هم باز کردند و به خانم‌ها اجازه دادند آنجا بنشینند.

آیا شاهد افزایش در سهمیه تماشاگران زن برای بازی ایران و هنک گنک در هفتم فروردین ماه خواهیم بود؟

 این موضوع به فدراسیون فوتبال مربوط است که حتما برنامه ریزی لازم را انجام می‌دهد. وزارت ورزش و جوانان، نیروهای امنیتی، نیروهای انتظامی و سایر ارگان‌ها هم به فدراسیون کمک می‌کنند تا برای حضور تماشاگران امنیت و آسایش را فراهم کنند. بنابراین در بازی با هنگ کنگ این فضا برای بانوان وجود دارد و باید منتظر برنامه‌ریزی فدراسیون فوتبال باشیم.  

 وزارت ورزش به عنوان متولی اصلی ورزش به دنبال افزایش تعداد سهمیه‌های بانوان برای ورود به ورزشگاه است؟

حتما جلساتی را خواهیم داشت. فدراسیون فوتبال برنامه خود را ارائه می‌دهد و براساس آن به تمام این مسائل توجه می‌شود. حتما علاقه‌مندی بانوان در ارزیابی فدراسیون فوتبال سنجیده شده و برای آن برنامه‌ریزی می‌کند. وزارت ورزش هم نظر خود را می‌دهد و فضا را مشخص می‌کنیم. فدراسیون فوتبال باید به دنبال بهترین شیوه برای حضور تماشاگران در ورزشگاه باشد.

با این حساب  وزارت ورزش موافق افزایش ظرفیت است؟

اجازه بدهید برنامه فدراسیون برای این مسابقه ارائه شود، ما هم حتما نظر خود را می‌دهیم چون با توجه به مصالح کشور انجام می‌شود. این کار در بازی قبل با هماهنگی انجام شد و تلاش می‌کنیم تا فضا برای افراد علاقمند فراهم شود.

نگاه وزارت ورزش در مورد ورود بانوان به ورزشگاه‌ها چیست؟

بانوان ورزشکار زیادی هستند که در صحنه قهرمانی کار می‌کنند، می‌خواهیم به این سمت و سو برویم که تماشاگران زن، فضاهای مربوط به ورزش بانوان را پر کنند. همانطور که مادران، خواهران و همسران ورزشکاران مرد می‌خواهند بازی آنها را از نزدیک ببینند در ورزشگاه‌های بانوان هم ورزشکارانی هستند که منتظر دیده شدن هستند. در  رشته‌های مختلفی چون فوتبال تیم‌های خوبی داریم که خانم‌ها می‌توانند به سالن مسابقه بروند. در بازی با کامبوج از نزدیک دیدم که چگونه بانوان ما وقتی از تونل آزادی رد می‌شدند و زمین سبز مسابقه را می‌دیدند، عکس می‌گرفتند. این موارد جاذبه‌هایی برای بانوان است اما باید به جایی برسیم که فقط گرفتن عکس با زمین چمن انگیزه نباشد بلکه دخترانمان را در مسیر توسعه ترغیب و حضور آنها در ورزشگاه بانوان را هم فراهم کنیم.

 منظورتان از حضور خانواده‌ها در ورزشگاه زنان چیست؟  

مادر و خواهر ورزشکاران می‌توانند به ورزشگاه بروند و تیم بانوان را تماشا کنند.

کدام رشته پرچالش ترین رشته ورزشی در بخش  بانوان است؟

اگر به بحث تماشاگران بپردازیم پرچالش ترین حوزه همین فوتبال است اما جدا از این، رشته‌های رزمی به دلیل تعداد زیاد علاقمندان، داشتن رده‌های مختلف کمربند و سالن‌های خصوصی و دولتی یکی از بخش‌های پرچالش ما است. در این رشته‌ها تعداد علاقه مندان افزایش پیدا کرده است که تا اینجا هیچ اشکالی ندارد اما مشکل آنجایی است که بحث حضور در مسابقات خارجی مطرح می‌شود. شورای برون مرزی به دقت شرایط را بررسی می‌کند تا ورزشکاران  بر اساس اصول اعزام شوند اما گاهی این ورزشکارن خودشان اقدام به شرکت در مسابقات می‌کنند که این کار فدراسیون را دچار چالش می‌کند.

 برخی از این ورزشکاران به صورت شخصی و از طریق باشگاه‌های خود به تورنمنت‌های مختلف اعزام می‌شوند. البته دقت فدراسیون در زمینه ارزیابی ورزشکاران بیشتر شده است و دیگر ورزشکاران در این راه هزینه‌های شخصی سنگینی نمی‌کنند. این موضوع یکی از چالش‌های اکنون و دوره قبل از من بوده است که باید با مراقبت‌های بیشتر جلوی خیلی از این سفرها گرفته شود و اعزام‌ها زیر نظر فدراسیون باشد. بخش آموزش را خیلی مهم می‌دانم و از وقتی که به وزارت آمدم این بخش را  فعال کردم؛  جلسه نواب رئیس را هر ماه برگزار می‌کنیم، کلاس‌های آموزشی مراقبت از ورزشکارن  و سایر آموزش‌ها را به طور منظم داریم. ۱۲ کلاس آموزشی  در چند ماه گذشنه برای ورزش بانوانمان برگزار کردیم. علاوه براین آموزش مربیان تیم‌های ملی را در آینده نزدیک شروع می‌کنیم چون با وجود تدابیری که فدراسیون‌ها و وزارت ورزش در گذشته داشتند، آموزش‌ها باید به روز شوند و نیازمند آماده سازی نفرات هستیم.

به نظر شما بزرگترین چالش ورزش بانوان چیست؟

  IOC بحث عدالت جنسیتی را مطرح کرده و دنبال این است که برای المپیک ۲۰۲۴ و ۲۰۲۶ تعداد ورزشکاران  و مربیان زن و مرد مساوی باشد در نتیجه باید از الان کار کنیم. البته در دنیا هم مربیان زنی که از نظر دانش مربیگری در سطح خیلی بالایی باشد نداریم و شاید ایران یکی از کشورهایی است که مربیان، داوران و مدیران خانم زیادی تربیت کرده است. گاهی مسئولان کشورهای دیگر تعجب می‌کنند که ورزش ایران مدیر کل، معاونت و نایب رئیس بانوان دارد.  علاوه براین IOC به دنبال این است که کارهای فنی مسابقات بانوان توسط خود آنها انجام شود در حالی که در ایران همین الان هم تمام کارهای فنی مسابقات بانوان توسط خودشان انجام می‌شود. پس در بسیاری از شاخص‌ها مسیری طولانی را طی کردیم که کشورهای توسعه یافته باید تازه شروع کنند.

 تا شش ماهه سال ۹۸ تعداد ۹۹۵۸۰ مربی داشتیم که ۷۴۶ نفر آنها در سطح بین‌المللی هستند. علاوه براین تعداد زیادی هم داور تربیت کردیم که در حال حاضر ۷۸۷۵۲ نفر هستند و از بین آنها ۱۰۶۱ نفر در سطح بین‌المللی فعالیت دارند. در بخش ورزشکاران هم خوب کار کردیم به گونه ای که تعداد ورزشکاران سازمان یافته ما تا پایان سال قبل  ۱۳ میلیون و ۲۳۷ هزار و ۳۶ نفر بودند که این تعداد در سطح قهرمانی فعالیت دارند در سطح همگانی نیز ۱۵ میلیون و ۷۴۴ هزار و ۱۶۵ نفر ورزشکار داریم.  

 در بحث پرداخت پاداش‌ها باید بگویم که تیم ملی فوتبال زنان آمریکا وقتی در سال ۲۰۱۵  قهرمان جهان شد دومیلیون دلار پاداش گرفت اما تیم قهرمان جام جهانی ۲۰۱۴ مردان مبلغ ۳۵ میلیون دلار دریافت کرد در حالی که وزارت ورزش و جوانان ایران پاداش‌های مسابقاتی چون المپیک و بازی‌های آسیایی را یکسان بین ورزشکاران زن و مرد تقسیم می‌کند. پس ایران به دلیل شرایط ایرانی _ اسلامی در بسیاری از شاخص‌ها از IOC جلوتر است اما در برخی موارد مثل رسانه به دلیل ملاحظات فرهنگی شرایط متفاوت است و نمی‌توانیم این فضای رسانه‌ ای را برای بانوان داشته باشیم. اسپانسرها هم از آنجایی که در تلویزیون دیده نمی‌شوند جذب ورزش بانوان نمی‌شوند. علاوه براین در برخی موارد مثل سالن‌های ورزشی و یکسان سازی امکانات ورزشی جای کار داریم. در نهایت بیشترین دغدغه و چالش بزرگ ما بخش فرهنگ سازی و آموزه‌هایی است که باعث می‌شود خانم‌ها به فضا و میدان ورزش وارد شوند.

البته دستمزد ورزشکاران خانم ایرانی خیلی کم است و تفاوت زیادی با مردان دارد، حتی بارها به این موضوع اعتراض کردند.  

این موضوع را قبول دارم. بین دیده شدن و جذب اسپانسر برای ورزشکار ارتباط مستقیم وجود دارد اما ورزش بانوان ایران به دلیل ملاحظات فرهنگی خیلی برد خبری ندارد. حرف من این است که  بین جوایزی که وزارت ورزش و جوانان به مدال آوران زن و مرد می‌دهد، تفاوتی وجود ندارد اما بین حقوقی که توسط برخی از فدراسیون‌ها در نظر گرفته می‌شود فاصله وجود دارد و باید تلاش کنیم که  این حقوق  یکسان شود.  

چرا با وجود پوشش کامل بانوان ورزشکار سهم آنها از پخش تلویزیونی کم است؟

صدا و سیما در این فضا خوب کار می‌کند به گونه‌ای که دو هفته قبل فیلم دختر تالوکارمان را در مسابقات جهانی از تلویزیون دیدم که بسیار زیبا بود؛  او با لباس پوشیده حرکات بسیار زیبایی انجام داد و مدال هم گرفت. بنابراین صدا و سیما هم با توجه به ملاحظات مختلف در حال ایجاد فضایی است که هر جا مشکلی برای پخش ورزش بانوان  وجود نداشته باشد، این اتفاق بیفتد اما بر اساس باورهای دینی‌مان مسابقاتی که امکان پخش ندارند از طریق  سیما نشان داده نمی‌شوند. برخی از رشته‌هابه صورت کامل امکان پخش ندارند اما برخی رشته‌های دیگر را باید با نگاه کارشناسی تلطیف‌تر کنیم.  

منظورتان چه رشته‌هایی است؟

رشته‌های تیمی که با پرش و جهش زیاد همراه هستد چنین محدودیت‌هایی دارند که در نتیجه  فدراسیون‌ها باید تلاش کنند و صدا و سیما هم با نگاه کارشناسی رشته‌هایی را نشان دهند که به ورزش بانوان آسیب نزند  و باعث عقب گرد نشود.

قبول دارید رشته‌هایی مثل فوتبال، فوتسال، والیبال و بسکتبال را می‌توان به صورت غیرزنده پوشش داد یا خلاصه‌ای از مسابقات  آنها را پخش کرد؟

صدا و سیما اینها را هم پوشش می‌دهد؛ یادتان هست که گل فرشته کریمی را چند بار پخش کردند؟  می‌توان پیشنهاد پخش خلاصه بازی را هم داد.

وزارت ورزش و جوانان در مورد پخش تلویزیونی ورزش بانوان چه رویکردی دارد؟

اگر بتوانیم رشته‌های ورزشی را با در نظر گرفتن ملاحظات فرهنگی و باورهای دینی بیشتر رسانه‌ای کنیم، ورزشکارانمان از امکانات متعادلی برخوردار خواهندشد. وزات ورزش و جوانان هم به این موضوع کمک می‌کند به گونه‌ای که اکنون نمونه‌هایی مختلفی از مستندهای تهیه شده را برای من آوردند و برنامه‌هایی هم در دست اقدام است.

بانوان وزنه بردار تلاش می‌کنند تا از طریق وایلد کارت سهمیه حضور در المپیک ۲۰۲۰ را کسب کنند اما گلایه می‌کنند که از طرف مسئولان ورزش کشور از جمله وزارت ورزش جدی گرفته نمی‌شوند و  بودجه‌ای خاص ندارند، نظر شما دراین مورد چیست؟

 آنها را جدی گرفتیم که لباسشان را در کارگروه لباس بررسی کردیم، هنوز هم روی لباس وزنه برداران کار می‌کنیم تا به لباسی برسیم که ورزشکار هم دوست داشته باشد. برای طراحی و تایید لباس آنها کارگروهی با ۱۶ نفر تشکیل شد که به مسائل مختلفی مثل فیزیولوژی بدن، جنس پارچه، زیبایی و آرامش ورزشکار توجه کردیم. در ادامه اعضای کارگروه به میدان وزنه برداری دعوت شدند و وضعیت لباس را  حین اجرا بررسی کردند. من هم دو بار به تمرین تیم وزنه برداری رفتم.

در ابتدای تاسیس هر رشته‌ای سختی‌های خاصی وجود دارد. ورزشکاران شروع کننده از این جهت که نفرات اول هستند به سرعت جلو می‌روند اما از جنبه‌های دیگر سختی‌هایی وجود دارد چون همه نه گفتن‌ها برای آنها است و باید رشته‌ای را شروع کنند  که مورد اعتراض بخش‌های مختلف نباشد. وزارت ورزش و جوانان در ارتباط با این وزنه برداران مسئول است که دوست‌شان داشته باشد، از آنها مراقبت کند و بودجه بخش بانوان را به آنها بدهد. تمامی این کارها را انجام می‌دهیم یعنی اعتبارات بخش قهرمانی و همگانی به دو بخش زنان و مردان تقسیم می‌شود و یک تخصیص ویژه هم برای بخش بانوان وجود دارد که من آن را  به فدراسیون‌ها می‌دهم تا برای برنامه‌های خاص ورزشی بانوان استفاده کنند. 

نواب رئیس در قبال این تخصیص ویژه چه مسئولیتی دارند؟

 از نظر قانونی این پول باید در حساب فدراسیون باشد و با دستور رئیس فدراسیون برای بانوان خرج شود،   در پایان سال هم گزارشی از هزینه‌های انجام شده برای بانوان که بر اساس نگاه نایب رئیس فداسیون تنظیم شده باشد، به ما ارائه می‌دهند. اساسنامه جدید فدراسیون‌ها مصوب شده است و به زودی به دست آنها می‌رسد که مطابق با آن نایب رئیس از طریق مجمع انتخاب می‌شود و جز مجمع کسی نمی‌تواند او را بردارد. البته ممکن است مجمع اختیار تعیین نایب رئیس را به رئیس بدهد اما زمانی که انتخاب شد فقط از طریق مجمع تغییر می‌کند. بنابراین  قدرت او به بدنه کار هم تزریق می‌شود. ما هم باید نظارتمان را بیشتر کنیم و تنها به ارزیابی فدراسیون‌ها و استان‌ها اکتفا نکنیم  به همین دلیل تغییراتی هم در  شیوه های نظارتی مان به وجود آوردیم.

اکثر نواب رئیس بانوان تخصصی در رشته تحت مدیریت خود ندارند. بهتر نیست که از بانوان ورزشکار که دوران قهرمانی خود را به پایان رسانده‌اند برای پست نایب رئیسی استفاده کرد؟

نگاه روسای فدراسیون‌ها مدیریتی است یعنی می‌خواهند بخش بانوان مدیریت شود این موضوع در راس فدراسیون هم مشاهده می‌شود؛ خیلی از روسا با نگاه مدیریتی آمدند و رای هم گرفتند. زمانی هم که مجمع به نایب رئیس فدراسیون رای بدهد باید ببینیم بین تخصص و مدیریت کدام را انتخاب می‌کند. بنابراین  نباید صرفا به تخصص توجه کرد بلکه باید جنبه‌های مدیریتی را هم در نظر گرفت اما دید و شناخت نایب رئیس از رشته هم بسیار مهم است در نتیجه بهترین حالت کنار هم بودن این دو ویژگی است.

از نواب رئیس می‌خواهیم تا ورزشکاران را از نظر مدیریتی هم آماده کنند. یکی از بحث‌های عدالت جنسیتی این است که ورزشکار را پس از پایان دوره قهرمانی در صحنه‌های دیگر به کار بگیریم، به عنوان مثال دوره ورزشکاری خانم الهام هاشمی تمام شده و اکنون مربی تیم ملی تیراندازی است و تیمش ۶ سهمیه المپیک گرفته است، شاید در آینده نایب رئیس شود و پس از آن هم  کاندیدای  ریاست فدراسیون شود.

با گذشت دو سال از قهرمانی تیم ملی فوتسال بانوان در آسیا پاداش ۲۲ میلیونی آنها پرداخت نشده است، به عنوان معاون  ورزش بانوان رد این زمینه چه اقدامی انجام می‌دهید؟

از این موضوع ناراحت هستم.با آقای تاج هم صحبت کردم، او گفت تلاش می‌کند تا پاداش تیم‌ملی را پرداخت کند و زمانی که مشکل مالی فدراسیون حل شود این اتفاق می‌افتد. اگر پاداش‌ها پرداخت نشود و با توجه به انگیزه‌ای که از این بازیکنان گرفته شده نمی‌توان از آنها انتظار نتایج خوب داشت. خانم صوفی زاده(نایب رئیس بانوان فدراسیون فوتبال) باید در این فضا جلو برود و کار کند.

چرا با وجود گذشت ماه‌ها از راه‌اندازی مجدد فدراسیون بین‌المللی زنان مسلمان  هنوز اقدام مشخصی انجام نداده است؟

  یک ساختمان چهار طبقه در باشگاه انقلاب وجود دارد که طبقه اول آن به این فدراسیون اختصاص داده شده که به زودی تجهیز می‌شود. البته خانم عرب عامری(رئیس فدراسیون بین‌المللی زنان مسلمان) بیکار ننشسته و در کمیته ملی المپیک فعالیت‌های مربوط به اقدامات گذشته و تدارک برنامه‌های آینده را انجام می‌دهد.  فرآیند آغاز به کار این فدراسیون به دلیل زمان بر بودن هماهنگی ساختمان محل استقرار طولانی شد اما به زودی کار اسکان انجام و فعالیت فدراسیون رسما آغاز می‌شود.

باتوجه به برگزاری مسابقات مختلف ورزشی در سطح جهان و امکان حضور بانوان مسلمان در آنها آیا این فدراسیون می‌تواند همچون گذشته تاثیرگذار باشد؟

این موضوع به تلاش ما بستگی دارد. ممکن است در شروع کار زمان بیشتری نسبت گذشته نیاز داشته باشیم اما هر چه تلاش کنیم تا نقش سابق این فدراسیون را یادآوری کنیم بقیه کشورها جلو می‌آیند و  کار بهتر پیش می‌رود. مسابقات مختلفی در دنیا  برای زنان مسلمان برگزار می‌شود اما مگر برای ورزشکاران فقط یک مسابقه وجود دارد؟ ارگان‌های مختلفی در این بخش می‌توانند کار کنند که این به نفع زنان است. از نظر من این فدراسیون می‌تواند در پررنگ کردن فضای ورزش بانوان نقش داشته باشد بنابراین با توجه به خاطره ی خوبی که  این فدراسیون در اذهان زنان کشورهای اسلامی باقی گذاشته است باید تلاش کنیم تا دوباره فعالیت خود را از سر بگیرد.   

برخی رشته‌ها و ورزشکاران در بخش بانوان که با پوشش اسلامی کامل فعالیت می‌کنند تمایل دارند که توسط مربی باتجربه مرد آماده مسابقات شوند، رویکرد وزارت در این زمینه چیست؟

  از آنجایی که سابقه قهرمانی مردان و حضورشان درمیادین بین المللی بیشتر از زنان است بنابراین نسبت به زنان تجربه بیشتری دارند و این یک واقعیت است. در نتیجه ورزشکاران به خصوص در رشته‌هایی چون  قایقرانی و ورزش‌هایی که در فضای باز با پوشش کار می‌کنند علاقه مند هستند که کادر قوی‌تری داشته باشند اما چنین شرایطی نداریم مگر در مواردی که فدراسیون اعلام کند برای یک دوره و کلاس تئوری نیازمند استفاده از توانمندی مشاوران مرد است که آن هم با حضور نایب رئیس و رئیس فدراسیون انجام می‌شود، در سایر موارد اگر بانوان مربی داخلی در شرایط ایده آلی نباشند از مربی توانمند خارجی استفاده می‌کنیم. گاهی مربیان خانم ما به دنبال مشاوره گرفتن از مربیان مرد در دوره‌ها و کلاس‌ها هستند که این کار باید با هماهنگی فدراسیون، وزارت ورزش و بخش حراست انجام شود.

انتهای پیام