روزنامه اطلاعات درج کرد: پولشویی در یک جمله عبارتست از هر عملی برای مخفی کردن یا تغییر ظاهر درآمدها و عواید غیر شرعی به به صورتی که وانمود گردد از عملکردی مشروع سرچشمه گرفته است.

ایران نیز مثل زیادی از کشورها، قانون مبارزه با پولشویی دارد. در قانون مبارزه با پولشویی ایران چنین آمده است: تحصیل، تملک، حفظ یا استفاده از عواید حاصل از فعالیت‌های غیرقانونی با علم بر این‌که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم در نتیجه انجام گناه حاصله باشد، پولشویی است. علاوه بر این تبدیل، مبادله، اخفاء یا کتمان کردن ماهیت حقیقی درآمدها و عواید پولشویی شمرده می‌شود.

بر این اساس، پولشویی اساساً یک گناه تبعی و فرعی و به طور مستمر مسبوق بر گناه کلیدی از قبیل قاچاق، اختلاس، ارتشاء، زمین‌خواری و انواع فساد است. چنانچه مورد ها فوق‌الذکر ـ که همه‌شان واضحا گناه می باشند ـ رخ ندهد، اساساً پولشویی اتفاق نمی‌افتد. چون پولشویی چیزی نیست جز مخفی کردن منشاء کثیف پول. سازمان ملل متحد در ژوئن سال ۱۹۹۸ قطعنامه‌ای را تصویب کرد که اعلام می‌داشت هر ساله دست‌کم ۲ میلیارد دلار پول کثیف حاصل از انواع اقدامات غیرقانونی و مخرب، تطهیر می‌شود.

این قطعنامه اهتمام کردکه «تخریب بازارهای مالی، فرار سرمایه‌ها از کشورها، کاهش تولید ناخالص ملی کشورها، ورشکستگی بخش خصوصی، کاهش بهره‌وری در بخش حقیقی اقتصاد، افزایش خطر خصوصی‌سازی و علاوه بر این ایجاد بی‌ثباتی در نرخ‌های ارز و بهره و نیز توزیع نابرابر درآمد» من جمله آثار زیانبار پولشویی در اقتصاد جهانی است.

پیرو این گزارش اغلب کشورهای جهان که قانون مبارزه با پولشویی نداشتند، پولشویی را به عنوان یک گناه ثانویه اما مخرب تشریح کردند و قوانین داخلی و ملی مبارزه با پولشویی وضعیت کردند.

من جمله در ایران قانون مبارزه با پولشویی و تأمین مالی تروریسم به صورتی بسیار دقیق و سخت‌ گیرانه در دولت‌های نهم و دهم تدوین گردید و به تصویب مجلس وقت رسید.

اما در سطح بین‌المللی در سال ۱۹۸۹ در اجلاس هفت کشور صنعتی در پاریس، کارگروهی به اسم تیم اقدام مالی برای مبارزه با پولشویی۳ (FATF) تشکیل گردید. این سازمان مشخصا سه هدف را دنبال می‌کند:

۱ ـ نظارت بر پیشرفت کشورهای عضو در پذیرش معیارهای مبارزه با پولشویی

۲ ـ کشف شیوه‌های جدید مبارزه با پولشویی و تمهیداتی برای مبارزه با آن

۳ ـ پیشبرد پذیرش و اجرای معیارها و تمهیدات مناسب توسط کشورهای عضو

این سازمان مشخصا سه هدف را دنبال می‌کند:این سازمان در زمینه این اغراض ۴۰ سفارش راهبردی و کاربردی درخصوص پولشویی و مبارزه با آن منتشر نموده است.

ملحق شدن ایران به معاهده FATF، عملا اتفاق تازه‌ای نیست این فرآیند که اخیراً به تصویب مجلس نیز رسید اما شورای نگهبان بر آن اشکال گرفت، به زبان آسان یعنی یک پایبندی بین‌المللی برای اجرای قانون مبارزه با پولشویی خودمان. در حالی که حتی قانون مبارزه با پولشویی ایران از تعهدها FATF سخت‌گیرانه‌تر است.

حتی یک نفر در کشور نمی‌تواند منکر وجود پولشویی گردد. وقتی مسئولین تراز اول کشور، از رئیس‌جمهوری تا معاون ‌اول و وزرای اقتصادی و حتی سازمان بازرسی کل کشور مرتباً از وجود فساد و ضرورت مبارزه با آن یاد می‌کنند، این اظهارات به معنای تایید صریح پولشویی است. به چند مورد اشاره می‌کنیم:

۱ـ به چند مورد اشاره می‌کنیم:۱ـ مسئولین کشور هر ساله ده‌ها بار اعلام کرده‌اند که ۴۰‌درصد اقتصاد فرار مالیاتی دارد. ریاست سازمان بازرسی کل کشور اخیراً اعلام نموده است که هر ساله ۱۳۰ هزار میلیارد تومان فرار مالیاتی داریم. فرار مالیاتی یعنی پنهان‌کردن قسمتی از درآمد صاحبان درآمد از دولت و این بر طبق نص صریح قانون مبارزه با پولشویی ایران، پولشویی نامیده می‌شود. در نتیجه در همین یک قلم ۱۳۰ هزار میلیارد تومان پولشویی داریم.

۲ـ ۲ـ رئیس‌جمهوری صریحاً اعلام نموده است که هر ساله ۲۰‌میلیارد دلار قاچاق کالا به کشور داریم که دولت اخیراً توانسته است این میزان را به ۱۵ میلیارد دلار تقلیل دهد. اگر هر دلار را مطابق قیمت «نیما» ۹ هزار تومان محاسبه کنیم، هر ساله ۱۳۵ هزار میلیارد تومان قاچاق کالا داریم و اگر حقوق گمرکی از دست رفته دولت برای این واردات را به‌طور میانگین ۲۵ درصد موردنظر داشته باشیم، هر ساله حدود ۳۴ هزار میلیارد تومان پولشویی در این بخش رخ می‌دهد.

۳ـ این به معنای یک پولشویی وسیع است.

۴ـ ۴ـ آمار اختلاس‌هایی که هر ساله انجام می‌شود، گواه صریحی بر پولشویی است. بر طبق تشریح، اختلاس از اشکال کلیدی پولشویی شمرده می‌شود.

۵ـ ۵ـ درآمد حاصل از قاچاق مواد مخدر، مشروب های الکلی و سایر اقدامات غیرقانونی وارد سامانه بانکی می‌شود.

۶ـ ۶ـ تایید انواع زمین‌خواری، جنگل‌خواری، کوه‌خواری، ساحل‌خواری، خارج شدن اشیاء تاریخی از کشور و … به منزله آن است که این درآمدها، نه به اسم این فعالیت‌های غیرقانونی، لکن به عنوان های دیگری وارد شبکه بانکی می‌شود. همه این‌ها، عین پولشویی است.

همه مورد ها فوق مکررا و مکررا توسط مسئولین عالی و میانی کشور اعلام می‌شود و در صفحه اول روزنامه‌ها می‌نشیند. همه این‌ها به معنای صریح پولشویی است.

حالا این سوال مطرح است، که وقتی همگان روزی هزاربار به زبان‌ها و الحان مختلف،‌ پولشویی را تایید می‌کنند، به چه سبب وقتی محمدجواد ظریف، همان سخن را، البته خیلی ملایم‌تر از رئیس‌جمهوری و معاون اول و ریاست سازمان بازرسی کل، به زبان می‌راند، اینچنین آماج انتقاد و انتقام قرار می‌گیرد.