محمود احمدی نژاد قصد داشت مدل پوتین – مدودف را با اسفندیار رحیم مشایی برای استمرار دولتش پیدا نماید اما این مدل او در همان روز اجرا با رد صلاحیت مشایی شکست خورد و روحانی با شعار اعتدال بر کرسی ریاست جمهوری تکیه زد. اکنون این روزها دو دیدگاه در مورد روحانی مطرح است. دیدگاه […]

محمود احمدی نژاد قصد داشت مدل پوتین – مدودف را با اسفندیار رحیم مشایی برای استمرار دولتش پیدا نماید اما این مدل او در همان روز اجرا با رد صلاحیت مشایی شکست خورد و روحانی با شعار اعتدال بر کرسی ریاست جمهوری تکیه زد.

اکنون این روزها دو دیدگاه در مورد روحانی مطرح است. دیدگاه نخست معتقد است او نیازی به محافظت پایگاه اجتماعی اش نمی بیند و فارغ از چنین ملاحظاتی برنامه های اداره دولت را پیش می برد تا دوره ریاست جمهوری اش به انتهاء برسد اما در برابر دیدگاه دیگر می گوید روحانی متمایل است ریاست جمهور بعد او راه اعتدال را ادامه دهد، در نتیجه برای این مساله پلنی را طراحی کرده است.

حسین الله کرم، فعال سیاسی اصولگرا در این باره اظهار کرد: احمدی نژاد یک استثنا بود که با معرفی نامزد مورد پشتیبانی خرق عادت کرد اما آقای روحانی این کار را انجام نمی دهد.

او در جواب به پرسشی در مورد گزینه مد نظر آقای روحانی برای انتخابات ۱۴۰۰ اظهار کرد: اسم بردن از آقای لاریجانی، آقای جهرمی، آقای ستاری فر و آقای جهانگیری نشانه آن است که ممکن است دوره ریاست جمهوری آقای روحانی به انتهاء نرسد؛ در نتیجه زودتر از موعد نفرات مطرح گردیدند. بعضی می اندیشند آقای روحانی به سبب شکست در استراتژی باید این جایگاه را ترک نماید و این توان دارد پس از چهلمین سال برتری انقلاب، نوروز ۹۸ یا پس از انتخابات مجلس باشد. بر همین اساس این اشخاص زودتر از زمان مد نظر مطرح می گردند. حتی اگر اعلام زودتر از موعد این اسم ها برای انتخابات ۱۴۰۰ باشد، از ظواهر و قرائن برمی آید که کسی خارج از این اشخاص نخواهد بود.»

انتهای پیام