کریم خادمی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: آویشن‌ها به علت داشتن عطر و همچنین خواص دارویی در همه جای دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرند به ‌طوری‌که ارزش تجاری گونه‌های تیموس به دلیل اسانس‌های روغنی، اولئورزین‌ها و مصرف تازه و خشک گیاه است.

وی ادامه داد: ترکیب‌های اصلی شیمیایی موجود در اسانس آویشن‌ها تیمول و کارواکرول است. از این‌رو آویشن به علت داشتن این دو ترکیب از گیاهان دارویی باارزش و پرمصرف در صنایع دارویی و غذایی است.

خادمی اضافه کرد: بنابراین بهترین زمان مناسب برای برداشت جهت استحصال و تعیین اسانس زمان گلدهی است و به فیزیولوژی گونه مربوط است.

این عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی لرستان یادآور شد: به منظور کاشت در شرایط آب‌وهوایی سردسیر استان و مناطق مشابه آن، آویشن T. lancifolius عملکرد بالای ماده خشک، اسانس و درصد اسانس و همچنین سازگاری و مقاوم بودن به کم آبی برای برنامه‌های دیم‌کاری با تراکم ۸ پایه در مترمربع توصیه می‌شود.

وی افزود: T. lancifolius گیاهی چند ساله به ارتفاع ۱۵ تا ۳۰ سانتیمتر، کم و بیش در انتها منشعب، پوشیده از کرک‌های نسبتاً بلند گسترده است.

 خادمی خاطر نشان کرد: برگ‌ها بدون دمبرگ، سرنیزهای، هر دو سطح پوشیده از تعداد زیادی غده ترشحی است.

این عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی لرستان ‌ گفت: گل آذین کپه انتهایی، گل‌ها با دمگل‌هایی به طول تا ۲ میلی‎متر، صورتی رنگ، پوشیده از غده‌های ترشحی است. زمان گلدهی آن تابستان بوده و در مناطق کوهستانی با ارتفاع ۱۴۵۰ تا ۳۲۰۰ متر پراکنش دارد.

انتهای پیام