مصطفی بهرامی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: یکی از بهترین روش‌های تمرینی که امروزه در تمام رشته‌های ورزشی کاربرد موثری دارد، تمرینات تناوبی است که این روش تمرینی برای بهبود و افزایش توان تمام دستگاه‌های انرژی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

وی ادامه داد: تمرین باید متنوع باشد تا علاقه ورزشکاران از بین نرود و ملالت به جای آن ننشیند. مربیان به آسانی می‌توانند با تغییر نوع تمرینات، شیوه اجرا و جای تمرین، اصل یاد شده را در برنامه‌ تمرینی خود رعایت کنند.

بهرامی یادآور شد: تمرین تناوبی با شدت بالا (HIT) تمرینی متناوب(تمرین- استراحت) است که با شدتی برابر یا بیشتر از ۹۰ درصد اوج اکسیژن مصرفی انجام می‌شود. این نوع تمرین به طور رایج به صورت وهله‌های کوتاه و شدید انجام شده که به وسیله استراحت‌هایی کوتاه از هم جدا می‌شوند.

این دکترای فیزیولوژی ورزشی اضافه کرد: با توجه به شدت تمرینات، یک تلاش HIT ممکن است از چند ثانیه تا چندین دقیقه طول بکشد که وهله‌های گوناگون آن به‌وسیله چند دقیقه استراحت یا فعالیت با شدت کم از هم جدا می‌شوند. عضلات پایین‌تنه و بالاتنه هر دو در دوندگان و شناگران از اهمیت بالقوه‌ای برخوردار بوده اما با توجه به نقش نسبی اندام‌ها در این دو رشته به‌نظر می‌رسد اختلافی بین آنها در میزان درگیری عضلات وجود داشته باشد.

وی اضافه کرد: حداکثر اکسیژن مصرفی در ورزشکاران سه‌گانه در خلال دویدن بیشتر از شنا کردن است، چون عضلات حجیم پایین‌تنه در خلال دویدن بیشتر درگیر هستند. در رشته ورزشی شنا از عضلات بالاتنه بیشتر از عضلات پایین‌تنه استفاده می‌شود و در عوض در دونده‌ها، عضلات پایین‌تنه بیشتر از عضلات بالاتنه درگیر هستند.

بهرامی یادآور شد: هنگام فعالیت جسمانی، خون از طریق تحریک اعصاب سمپاتیک و تنگ شدن عروق سایر اعضاء، به سمت عروق تارهای عضلانی که با انبساط‌پذیری رگی مواجه شده‌اند، روانه می‌شود و نیاز عضلات درگیر را پاسخ می‌دهد.

انتهای پیام