بدیهی است که هر انسانی دارای سه پدر است، پدری که توسط ازدواج پدر شخصی است و پدر همسر و پدر دینی پدری که علوم معارف اسلامی به انسان می‌آموزد که در جملگی هر فرزند وظائفی دارد که در مکتب اسلام به آنها سفارش توجه شده است. که امام سجاد (ع) در حق جایگاه پدر اظهار داشته است که حق پدرت آن است که بدانی او اصل تواست و تو شاخه و فرع او، اگر نمی‌بود تو نیز نبودی، پس هرگاه درخود چیزی دیدی که تو را شادمان ساخت، بدان که اصل آن نعمت را از پدر داری و خدای را بر آن سپاس‌گو و شاکر باش، و بر فرزندان است که از همان ابتدای زندگی و شناخت خویش احترام پدر و مادر را بطور عاطفی حفظ و عمل نموده و به خصوص در زمان سالخوردگی در کنار آنها بود. باری خدایا از احترام پدر و مادر سخنهای بسیاری گفته می‌شود. اما این توان را بر ما عطاء کن که در خدمت آن بزرگواران توان خدمت یابیم چه در دنیای حیاتشان و چه در دنیای مماتشان آنها توان تربیت چندین فرزند را داشتن و حتی بعد از ازدواج هم کمک و عنایت دارند، و اما فرزندان باید در نگهداری پدر و مادر کمک و حفظ آنها نیز باید تجدیدنظر نمایند که بسیاری در زمان رحلت اشک برچشم دارند. اما در زمان بیماری و ضعف اقتصادی و بزرگ سالی در حضور آنها نیز خودداری می‌کنند باید اذعان نمود که فرزند با تقوا کسی است که در خدمت والدین نیز همت لازم را داشته باشد سلامت دنیا و آخرت هر فرزندی از حاصل دعا و رضایت و زحمات بیکران والدین است و همانا پدر و مادری به تاریخ خواهند پیوست که دارای فرزند خلاق و نوآور در جامعه باشند، که از طریق فرزند شایسته و کارآمد می‌توان پدر و مادر را شناخت، لذا پدر مادری حیات ابدی دارند که فرزندشان امید مردم و خدمت‌گزار شوند.

آری حضرت محمد (ص) فرمود: سرور نیکوکاران در روز قیامت کی است که به پدر و مادر پس از مرگ آنها نیکی و احسان نماید، و برفرزند است که اخلاق نیک گذشتگان را نیز بیان دارد و از اخلاق بد آنها بپرهیزد، و حال مرحوم کربلائی مهدی میرزاعبدالله واشقانی عمر خویش را در کشاورزی گذراند و در واشقان از توابع شهرستان فراهان (اراک) تشکیل خانواده داد و دارای شش فرزند دو دختر و چهار پسر از لطف خدای کریم برایش بود و همانا به دنیا علاقه‌مند نبود و ساده زندگی نمود و نیز از لحاظ دنیوی ساده بود ولی می‌توان گفت بزرگترین شخصیت بود که این فضل، احداث مسجد امام رضا (ع) در پایتخت ایران که حاصل دعا و رضایت این پدر (بلکه مادر) می‌باشد و مرحوم پدر نیز تلاوت قرآن بسیار داشت و در مسجد به نماز جماعت شرکت می‌کرد و ما را همیشه به انجام عبادت و دوستی با قرآن دعوت می‌کرد و مردم او را به نیکی یاد می‌کنند و نسبت به خدا و معاد اعتقاد راسخی داشت و در تربیت فرزندان خود توجه لازم را ایفا داشت و کتاب مطالعه می‌کرد و کم‌گو بود و همانا خانواده خود را به حضور در مسجد و جلسات قرآن تشویق می‌داشت.

زندگی دنیائی آن مرحوم در تاریخ ۳۱/۵/۱۴۰۳ در شهر اراک پایان یافت و در آرامستان اراک در منزل ابدی خویش قرار گرفت و در تهران دهکده المپیک مسجد امام رضا (ع) در تاریخ ۲/۶/۱۴۰۳ ساعت ۱۶ الی ۳۰/۱۷ مجلس ترحیم آن با حضور مردم واشقان و نمازگزاران مسجد امام رضا (ع) و دوستان و آشنایان محل زیبادشت برگزار گردید. ماندگاری انسان یا به نوشتن کتاب است و یا مسکن (ساخت امور عام المنفع) که پس از رحلت همسخن و به نیکی یاد کردن به این مفهوم که همچنان خدمت گزار مردم است پس تا فرصت است در دقت نیکی باید سبقت گرفت و به تعبیر امام علی (ع) که فرمود کاری بکنید که بماند و مردم از آن بهره‌گیرند انشاء الله.

و همانا از حسین واشقانی قاری قرآن و مداح اهل بیت (ع) و سخنران مجلس ترحیم فرزند آن مرحوم شیخ علی واشقانی و خادم و گرداننده مجلس حسین واشقانی و همکاران محترم، و نیز از مدیرمسئول و اصحاب روزنامه سایه (دکتر بهبهانی) و مدیرمسئول خبرگزاری خبر نما (دکتر پویا وکیلی) و آقای ناصر قدیری مدیر مسئول روزنامه راه مردم و از نمازگزاران مسجد امام رضا (ع) و عموم مردم شریف و هموطنان گرامی که اظهار محبت نموده و تسلیت گفته و در مسجد ترحیم پدر گرامی شرف حضور یافتند و از طریق پیام و ارتباط تلفنی ابراز داشتند کمال تقدیر و تشکر می‌نمایم. از خداوند رحمان صحت و سلامتی جملگی را خواهان و خواستارم.

 روحش شاد یادش گرامی و راهش پر رهرو باد

 به قلم شیخ علی واشقانی

فرزند مرحوم حاج مهدی میرزا عبدالله واشقانی