به گزارش خبرنما به نقل از ایسنا، توانایی سامانه‌های هوشمند در زمینه ذخیره و انتقال اطلاعات در شاخه‌های مختلف بهداشت و درمان از جمله دورپزشکی حائز اهمیت است. یکی از فناوری‌های اخیر در این حوزه، فناوری‌ پوشیدنی است. سامانه‌های پوشیدنی عموماً برای پایش علائم و وضعیت بیماران و علاوه بر آن برای پیگیری درمان، درمان از راه دور، سامانه‌های نظارتی پرستاری و کادر درمان، ربات‌های جراحی و بسیاری از سامانه‌های دیگر به کار گرفته می‌شوند. یکی از ویژگی‌های متمایز این سامانه‌ها آن است که همواره و به‌طور مستمر با بیمار همراه هستند. بر همین اساس پزشک، تمام‌وقت و به‌گونه‌ای به وضعیت بیماران خود دسترسی داشته و اطلاعات مربوط به آنان را در همه‌جا به‌طور فراگیر دریافت می‌کند.

به بیان متخصصان، پایش عملی است که بیمار را تحت نظارت داشته و در مقابل رویدادهای جدی و تهدیدکننده جان، بیماری‌های وخیم و یا موارد دیگر هشدار می‌دهد. معمولاً از واژه پایش در بخش‌های اورژانس مراکز درمانی بیشتر استفاده می‌شود، چراکه شرایط بیماران اورژانس معمولاً ناپایدار بوده و رصد علائم و نشانه‌های بیماری در تشخیص و درمان به پزشک کمک خواهد کرد.

پایش بیمار نه‌تنها رویدادهای تهدیدکننده را به ارائه‌کنندگان مراقبت اعلام می‌کند، بلکه بسیاری از این سامانه‌ها، داده‌های ورودی فیزیولوژیکی را برای کنترل مستقیم ابزارهای پشتیبانی زندگی بیمار مورد استفاده قرار می‌دهند.

در همین زمینه، تحقیقی توسط محققانی از دانشگاه تربیت مدرس و دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شده است که هدف از آن، بررسی و تحلیل امکانات و قابلیت‌های ارائه‌شده توسط پتوی هوشمند پوشیدنی برای پایش بیماران و پیشنهاد الزامات و نیازمندی‌های لازم برای طراحی مناسب یک سیستم پایشی یکپارچه جهت کاربری گروه‌های مختلف در حوزه سلامت بوده است.

برای انجام این پژوهش، محققان پس از بررسی مشخصات کلی سامانه‌های پوشیدنی با انجام مطالعه‌ای تطبیقی، با روش‌های مناسب جمع‌آوری اطلاعات، توصیف نیازمندی‌های لازم را برای طراحی سامانه پیشنهادی انجام دادند.

در گام اول این تحقیق، مطالعاتی جهت شناسایی الزامات توسعه سامانه‌های پوشیدنی انجام پذیرفت و در گام دوم، پرسشنامه مستخرج از مطالعات میان متخصصان توزیع شد و براساس تحلیل پاسخ‌ها، نیازمندی‌های دقیق برای طراحی سامانه پتوی پوشیدنی برای پایش علائم حیاتی به دست آمد.

بر اساس این مراحل تحقیقاتی، محققان نتیجه گرفتند که سامانه پیشنهادی، بایستی تمام علائم حیاتی موردنیاز برای کنترل افراد را به‌صورت یکپارچه ثبت کرده و داده‌های تفسیر شده‌ای را برای گروه درمان حاضر در آمبولانس ارائه دهد. در چنین سیستمی، اطلاعات درمانی، تشخیصی و پایشی فرد در سیستم کمک‌یار پزشک ذخیره می‌شوند و این قابلیت را برای پزشک آمبولانس مهیّا می‌سازند تا به‌صورت زودهنگام تشخیص اولیه را اتخاذ کند.

در این رابطه، علی‌اصغر صفایی، استادیار و محقق گروه انفورماتیک پزشکی دانشگاه تربیت مدرس و همکارانش می‌گویند: «سامانه پتوی هوشمند پوشیدنی بایستی ویژگی‌های کارکردی خاصی نظیر پایش علائم حیاتی، قابلیت ارتباط با محیط اطراف، پردازش آنی سیگنال‌های حیاتی، قابلیت هشدار در صورت تجاوز علائم حیاتی از حدود آستانه، قابلیت ذخیره‌سازی تمام سیگنال‌های حیاتی فرد را دارا باشد».

همچنین به گفته محققان فوق، «این پتوی پوشیدنی، می‌بایست خصوصیات غیرکارکردی مهمی نظیر نصب و عملکرد آسان، تعامل‌پذیری، تحمل‌پذیری خطا، مصرف انرژی کم، دقّت و صحت ثبت علائم، ارزیابی و تحلیل داده داشته باشد».

صفایی و همکارانش که یافته‌های مطالعه خود را در «مجله انفورماتیک سلامت و زیست پزشکی» به چاپ رسانده‌اند، معتقدند: «بنابراین بر اساس مدل‌سازی انجام شده می‌توان نتیجه گرفت طراحی این سامانه موجب می‌شود که پایش و کنترل بیماران در شرایط ریسک‌پذیر با بهترین کیفیت انجام شود و علائم حیاتی به‌صورت یکپارچه ضبط و ارسال شوند. تحلیل و آنالیز داده‌های بیولوژیکی موجب می‌شود که پزشکان به‌راحتی تشخیص‌ها و مداخلات زودهنگام را اتخاذ کنند».

مجله انفورماتیک سلامت و زیست پزشکی، توسط مرکز تحقیقات انفورماتیک پزشکی پژوهشکده آینده‌پژوهی در سلامت و دانشگاه علوم پزشکی کرمان منتشر می‌شود.

انتهای پیام