عباس عبدی در روزنامه اعتماد درج کرد: بنده مخالف پرداخت حقوق‌های کلان نیستم. البته به دو شرط؛اول اینکه مسئولان منصوب به این پست‌ها از طریق رقابت انتخاب گردند.شرط دوم هم این هست که آنها برای کار خود به مردم منت نگذارند.

مفهوم این حقوق چیست؟ بیایید با حقوق‌های ایالات‌متحده قیاس کنیم که دستمزد و حقوق در آنجا از کشوری‌های اروپایی آزادتر هست و تفاوت‌های دست کم و حداکثر دریافتی‌ها بسیار زیادتر از اروپا است. در امریکا دست کم دستمزد، حدود ۱۰ دلار در هر ساعت هست.

در نتیجه دست کم حقوق ماهانه حدود ۱۳۰۰ دلار و شاید مقداری کمتر هست. در ایران نیز طبق قدرت خرید و نه نرخ بازار، دست کم دستمزد همین رقم هست، زیرا علی رغم نرخ بالای ۱۲ هزار تومان برای هر دلار، قدرت خرید آن حدود ۱۰۰۰ تومان هست که البته الان قدرت خرید ریال کمتر شده ولی در استدلال ما فرق نمی‌کند.

دست کم حقوق در ایران نیز حدود ۱٫۲ ۲ میلیون تومان هست، یعنی کسی که ۱۹میلیون تومان حقوق می‌گیرد، ۱۶ برابر دست کم حقوق و دستمزد دریافت می‌کند. اگر این نسبت را برای ایالات‌متحده حساب کنیم حدودا برابر ۲۱هزار دلار در ماه و هر ساله بالای ۲۵۰ هزار دلار می‌شود که حقوق بسیار بالایی هست.

این مسئولان حتی اگر رقابتی انتخاب گردند و این حقوق تماما حق آنها باشد، دو مرتبه هم حق ندارند انگیزه هدایت مردم و طلبکاری از مردم را دارا باشند. نمی‌شود که یک مدیر بیشتر از ۱۶برابر دست کم دستمزد کارگران حقوق بگیرد و در عین حال هنوز هم انگیزه انقلاب و گذشت و ایثار و منت گذاشتن بر دیگران داشته باشد و مدعی وقف خود برای خدمت به مردم و فنای در خداوند باشد!