به گزارش خبرنما به نقل از ایسنا، مایکل روبین در مورد تحرکات ترکیه در لیبی مطلبی را در مجله نشنال اینترست منتشر نموده و به بیان نظرات خود پرداخته هست. او می نویسد: «مقام های گمرک لیبی در هجدهم دسامبر ۲۰۱۸، سه هزار جنگ افزار کمری ساخت ترکیه را در بندر خمس واقع در ۱۰۰ کیلومتری شرق طرابلس توقیف کردند. این محموله که مقامهای ترکیه ای از وجود آن ابراز بی اطلاعی می کردند، نقض واضح تحریم های تسلیحاتی سازمان ملل بر علیه لیبی بود. حداقل یکی از محموله ها با برچسب «موادغذایی» بسته بندی شده بود. اندکی پس از ان، مقامهای بندر خمس یک بارکش ترکیه ای با بیشتر از چهار میلیون گلوله توقیف کردند.   

  ژنرال احمد المسماری، سخنگوی ارتش ملی لیبی تحقیقات مشترکی که دولت ترکیه و فائز السراج، نخست وزیر دولت توافق ملی لیبی (دولت حمایت کننده اسلام گرایان) وعده دادند، زیر سؤال برد. ارتش ملی لیبی، جابه جایی جنگ افزار ها از ترکیه را دلیل افزایش حمله های و ترورها در لیبی می داند. فتحی المریمی، سخنگوی ریاست مجلس نمایندگان لیبی (دولت ضد اسلام گرایان و مستقر در شرق لیبی) اعلام نمود: این محموله در راه جابه جایی به گروه های تروریستی، افراط گرایان و قانون شکنان بود.  

 با این حال، محموله های تسلیحاتی غیرقانونی ذکر شده تنها گوشه ای از مجموعه جریانات هست. عبدالقدیر عبدالله ابیس، ریاست پلیس نظامی در طبرق هم از توقیف خودروهایی با محموله های جنگ افزار ها ترکیه خبر داده هست. همچنین، مقامهای مصراته هفتم ژانویه ۲۰۱۹ از رهگیری یک کانتینر محموله تسلیحاتی دیگر ترکیه با برچسب لوازم خانگی و اسباب بازی کودکان خبر دادند. با رهگیری محموله های بیشتر، ادعای آنکارا مبنی بر بی اطلاعی به طور روزافزونی زیر سؤال می رود. ترور نافرجام بازرس لیبیایی این محموله هم نشان می دهد مورد ها بسیار بیشتری هم وجود دارد.

هدف پایانی ترکیه چیست؟ ترکیه تحت حکومت ۱۵ ساله رجب طیب اردوغان به طور موثری به یک کشور پلیسی مبدل شده هست. جنگ افزار ها در حال جابه جایی هست و دلیل این هست که اردوغان این طور قصد دارد. این که گروهی در ظرفیت بالا اقدام به جابه جایی جنگ افزار ها از بندری در ترکیه کنند و این مسئله دور از چشم مقام ها بماند، غیرممکن هست. وضع لیبی همانند همان زمانی هست که کامیون های حامل جنگ افزار از ترکیه به سمت سوریه می رفتند. در مورد آن پرونده، اردوغان فرمان ترخیص آن کامیون ها را که تحت فعالیت سرویس اطلاعات ترکیه بودند، صادر نمود و آن روزنامه نگار افشاگر را هم هدف مجازات قرار داد.

به دنبال فوت معمر قذافی، رهبر پیشین لیبی، این کشور غنی از نفت شمال آفریقا به دو بخش تقسیم گردید؛ اگر بخواهیم منطقه های جنوبی ناآرام را هم به حساب آوریم، باید بگوییم سه بخش. طرابلس با دولتی که سازمان ملل متحد آن را به رسمیت می شناسد و قدرت را با گروه های اسلام گرا به اشتراک گذاشته هست؛ دولت مجلس نمایندگان لیبی مستقر در طبرق (در نزدیکی مصر) که با داعش و شبه نظامیان منسوب به القاعده در لیبی می جنگد. در حالی که مصر، عربستان، اردن و امارات از دولت طبرق که سکولارتر هست، پشتیبانی می کنند، ترکیه بهمراه قطر و سودان اسلام گرایان لیبی را تقویت می کنند.     

    در همین وضع، جنگ افزار ها ترکیه وارد صحنه می گردد. به عبارت ساده، قطر به سرمایه گذار اخوان المسلمین و گروه های رادیکال در سراسر جهان مبدل شده هست و ترکیه هم تأمین کننده جنگ افزار آنهاست. هدف ترکیه منحصرا تقویت گروه های رادیکال برای بی ثبات کردن لیبی نیست. از نظر اردوغان، ظهور عبدالفتاح سیسی در مصر فحش آمیز هست؛ چون که ظهور سیسی باعث حذف کنترل اخوان المسلمین در مصر گردید و اردوغان قرادادهای چشمگیر در داخل مصر را از دست داد. یک لیبی اسلام گرا توان دارد پناهگاهی برای گروه هایی باشد که خودشان را وقف از بین بردن ثبات مصر و برگرداندن تندرو ها به قدرت کرده اند.

الجزایر هم از تحرکات موخر اردوغان دلواپس هست. الجزایر مطمئن است که حداقل قسمتی از تسلیحاتی که ترکیه اهتمام داشت به لیبی قاچاق کند، برای گروه های تروریستی در الجزایر بوده اند.

پس از ان، باید به گروه بوکوحرام در نیجریه پرداخت. سال ۲۰۱۴ مکالمه یکی از مشاوران ارشد اردوغان با ریاست خطوط هوایی ترکیه منتشز شد که نشان می داد رهبری این خطوط دولتی از قاچاق جنگ افزار ها به نیجریه و به احتمال زیاد جابه جایی به گروه هایی مثل بوکوحرام، دلواپس هست. و مطمئنا وقتی که گروه های منسوب به القاعده به شمال مالی یورش بردند، یک مقام دولت اردوغان خواستار حضور نیروهای فرانسه و شکست این شبه نظامیان به عنوان تروریست های حقیقی گردید.

نقش و مشی ترکیه همچنان در واشنگتن محل بحث و تبادل نظر هست: آیا اردوغان به طور اساسی ضدآمریکایی هست؟ آیا چرخش او به سوی روسیه ایدئولوژیک هست یا عملیاتی؟ آیا اردوغان قابل اعتماد هست که در صورت خارج شدن آمریکا از سوریه، داعش را ریشه کن کند؟ اغلب، ایدئولوژی کشورها همزمان با افزایش فاصله از مرزهایشان به پراگماتیسم تغییر می کند. در چنین شرایطی کارهای بشدت بی ثبات کننده ترکیه پنجره ای به طرز اندیشه اردوغان و مسیرهای جدید ترکیه هست، نه مثل پلی میان شرق و غرب، لکن همانند کاتالیستی برای شبه نظامی گری و تروریسم. زمان آن هست که حقیقت به رسمیت شناخته گردد: ترکیه امروز همانند عربستان سعودی چندین دهه قبل از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ هست که حمایت کننده رادیکالیسم در عرصه جهانی بود. از سوی دیگر، در حالی که مقامهای آمریکایی ایران را بابت جابه جایی غیرقانونی جنگ افزار به لبنان و یمن تنبیه می کنند، ترکیه هم در حال انجام همان کار با اغراض همانند هست.»

انتهای پیام